در مورد اینترنت بیشتر بدانید…مفید و جالب!!!

کلمه Internet به چه معناست؟

کلمه internet (با حروف کوچک) قبلاً به معنای “حرکات پیوسته” به عنوان یک فعل یا یک صفت به کار برده می‌شد اما بعدها که شبکه اینترنت بوجود آمد، کلمه Internetwork بر روی آن نام گذاری شد. این کلمه از دو بخش Inter و Network تشکیل شده است همانطور که می‌دانید پیشوند Inter معمولاً به معنای “بین” مورد استفاده قرار می‌گیرد مثل International (بین المللی). از ترکیب این دو کلمه Internetwork به معنای “بین شبکه‌ای” بوجود می‌آید. این کلمه بعدها بصورت کوتاه شده به Internet تغییر داده شد. از نام‌های دیگر اینترنت می‌توان به The Net و The Internet اشاره کرد.

مختصری درباره شبکه:

اینترنت یک شبکه جهانی است بنابراین بدون دانستن معنای “شبکه” درک آن سخت خواهد بود. شبکه (Network) به تعدادی کامپیوتر متصل به هم گفته می‌شود که باهم در ارتباط بوده و قادر به انتقال داده‌ها و اطلاعات هستند. به شخصه با تعریف‌های کتابی راحت نیستم، پس بهتر است با یک دید دیگر به آن نگاه کنیم. فرض کنید چندین دوست در یک اتاق نشسته اند که هر یک از این افراد درواقع نشان دهنده “یک کامپیوتر” هستند. در این جمع تمامی افراد با یکدیگر در ارتباط بوده و قادر به حرف زدن و انتقال گفته‌های خود به دیگران هستند.  به این جمع یک شبکه گفته می‌شود یک شبکه می‌تواند دارای 2 کامپیوتر یا بینهایت کامپیوتر باشد!

یک شبکه ساده!

اینترنت چیست؟

حال که با مفهوم شبکه آشنا شدیم، دید خود را از یک مکان فیزیکی کوچک خارج کرده و شبکه‌ای را تصور کنید که به وسعت کل زمین بوده و شامل چندین میلیارد کامپیوتر متصل به هم می‌شود. این همان اینترنت (Internet) است؛ به اصطلاح اینترنت “شبکه‌ای از شبکه‌ها” است!

می‌دانیم که اگر چندین کامپیوتر به هم متصل باشند و قادر به ارسال و دریافت داده و اطلاعات (از جمله فایل‌ها و …) باشند به آن شبکه می‌گوییم حال این شبکه اگر با یک شبکه دیگر در ارتباط باشد به این ارتباط “بین شبکه‌ای” گفته می‌شود. به عنوان مثال به تصویر زیر توجه کنید:

یک میان شبکه‌ای ساده

زمانی که سه شبکه به علاوه یک کامپیوتر تنها  در ارتباط با یکدیگر باشند. این یک نمونه از “شبکه پیوسته” (Interconnected Network) است. اگر همین کار را برای میلیاردها کامپیوتر که در شبکه‌های گوناگون وجود دارند تصور کنید، می‌توانید شبکه جهانی اینترنت را درک کنید. حال شاید این سوال را بپرسید که ما چگونه به اینترنت متصل می‌شویم؟ جواب آن ساده است، ما با استفاده از ارائه دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) وارد شبکه آن‌ها می‌شویم. ISP ها خود با استفاده از روش‌های گوناگون از جمله ارتباط ماهواره‌ای و … به شبکه اینترنت متصل می‌شوند و به این ترتیب ما نیز می‌توانیم از اینترنت استفاده کنیم. قابل ذکر است که برای شناسایی و اتصال به یک کامپیوتر یا سرور مشخص در اینترنت، از آدرس آی پی آن استفاده می‌کنیم (آدرس IP چیست؟).

طبق آمار موجود در سایت Internet Live Stats بیش از 3,050,780,000 کاربر استفاده کننده از اینترنت وجود دارد! در شبکه اینترنت همه کامپیوترها با استفاده از واسطه‌های مختلف (مثلاً شبکه ISP و Gateway ها) به یکدیگر متصل هستند و اگر مجوزها و دسترسی‌های لازم را داشته باشند، می‌توانند به تبادل داده و اطلاعات بپردازند. به این ترتیب اینترنت سرویس‌های مختلفی را برای کاربران فراهم می‌کند که از جمله مهمترین آن‌ها عبارت اند از:

·وب (Web):

می‌توان گفت مهمترین استفاده از شبکه اینترنت، دسترسی به سایت‌ها و صفحات اینترنتی است. در مجموع به سایت‌ها و اینگونه صفحات اینترنتی مثل سایت ByteGate.ir و همین صفحه که درحال خواندن این پست هستید، وب (Web) گفته می‌شود که از عبارت WWW مخفف World Wide Web برداشته شده است. نحوه کار سرویس جهانی وب به این صورت است که در سرتاسر جهان سرورهایی (کامپیوترهای متصل به شبکه که با کامپیوترهای شخصی تفاوت دارند) دائماً به اینترنت وصل هستند که به عنوان میزبان سایت‌ها عمل می‌کنند.

کاربر که با استفاده از مرورگر خود (مثل اینترنت اکسپلورر، گوگل کروم، موزیلا فایرفاکس و …) به صورت خودکار درخواست مشاهده صفحه‌ای از یک سایت را می‌کند، درواقع به آن سرور وصل شده و سرور داده‌های مربوط به صفحه مورد نظر را به مرورگر ارسال می‌کنند در نهایت مرورگر نیز این صفحات را به کاربران نمایش می‌دهد. این نقل و انتقال با استفاده از پروتکل‌هایی مثل HTTP انجام می‌پذیرد.

حال شاید سوالی بپرسید که چگونه به این سرورها وصل می‌شویم؟ هر کامپیوتر و دستگاه موجود در شبکه (که شامل سرورها و کامپیوترهای شخصی می‌شود) دارای یک آدرس IP است که با استفاده از آن کامپیوترها می‌توانند به مقصد وصل شده و داده‌ها را به صورت صحیح دریافت کنند. خود آدرس IP نیز به دلیل پیچیدگی نسبی که دارد به سختی قابل حفظ شدن است یعنی برای انسان‌ها حفظ کردن چیزی مثل 78.46.19.108 سخت تر از حفظ کردن آدرس دامنه سایت مثل bytegate.ir است بنابراین سرویس‌هایی با نام DNS ساخته شده اند که وظیفه تبدیل نام دامین به آدرس IP آن را دارند بنابراین درواقع با وارد کردن آدرس دامین سایت مثل bytegate.ir به سرور آن با آدرس آی پی 78.46.19.108 وصل می‌شویم.

طبق آمار موجود در سایت Internet Live Stats بیش از 1,181,310,000 وبسایت در اینترنت وجود دارد!

·         ایمیل (Email):

امروزه کمتر کسی را می‌توان یافت که با کامپیوتر سروکار داشته باشد اما صاحب یک آدرس ایمیل نباشد. ایمیل یا پست الکترونیکی یکی از مهمترین قابلیت‌هایی است که سایت‌ها و شرکت‌های مختلف به کاربران می‌دهند. با استفاده از ایمیل کاربران می‌توانند به یکدیگر نامه‌های مجازی بفرستند. این بخش از اینترنت معمولاً به صورت مستقیم با استفاده از سایت‌های سرویس دهندگان ایمیل مثل Gmail یا Yahoo ویا با استفاده از رابط‌های برنامه‌های آن قابل استفاده است.

طبق آمار موجود در سایت Internet Live Stats بیش از 209,750,000,000 ایمیل هر روز ارسال می‌شود که حدود 67% آن‌ها اسپم (هرزنامه) هستند!

از سرویس‌های دیگر می‌توان به چت صوتی و تصویری (Voice chat and Video chat) و VoIP ها، سرورهای بازی‌های آنلاین (Game servers)، اشتراک و انتقال فایل‌ها و … اشاره کرد. در کشور ما، ایران، اینترنت معمولاً از طریق خط تلفن برای کاربران خانگی و استفاده از یک مودم – روتر وایرلس با سیمی یا از طریق شبکه موبایل‌ها به صورت بیسیم قابل استفاده است.

تاریخچه اینترنت:

اینترنت تاریخچه مفصلی دارد. بگذاری از اول شروع کنیم.
ژوئن سال 1857 (:D) :کابل تلگراف آتلانتیس ساخته شد و قبل از پایان ماه جولای از طریق اقیانوس، قسمتی از آمریکا و بریتیش را به یکدیگر وصل کرد و در سال 1858 اولین انتقال اطلاعات از طریق آن کابل انجام شد که 17 ساعت طول کشید! کل طرح این کابل یک شکست کامل بود و فقط به مدت چند روز از آن استفاده شد.
سال 1866: در این سال کابل دیگری جایگزین قبلی شد که سرعت آن 80 برابر کابل سال 1858 بود و می‌توانست در هر دقیقه 8 کلمه را منتقل کند! البته بعدها با استفاده از روش‌های مختلف این کابل توانست تا 120 کلمه در دقیقه را منتقل کند. این کابل تا 100 سال مورد استفاده قرار گرفت. تا سال 1997 حدود 90 کابل با طول مجموع 186000 مایل در مناطق مختلف دنیا مورد استفاده قرار گرفت.

4 اکتبر 1957: یکی از مهمترین رویدادهای قرن بیستم ارسال اولین ماهواره فضایی جهان توسط اتحاد جماهیر شوروی بود. این ماهواره با نام اسپوتنیک-۱ (Sputnik 1) و وزن 83.6 کیلوگرم در طول جنگ سرد (1940 تا 1990) که بین شوروی و ایالات متحده آمریکا انجام گرفته بود به فضا ارسال شد. این تهدیدی از طرف شوروی به آمریکا بود که شوروی ادعا کرده بود قابلیت این را دارد که شبکه‌های ارتباطی آمریکا را منهدم کند. در این سال رئیس جمهور وقت ایالات متحده، آیزنهاور (Dwight D. Eisenhower) دستور تاسیس موسسه تحقیقاتی پیشرفته ARPA را داد.

اسپوتنیک، اولین ماهواره فضایی

7 فوریه 1958: موسسه تحقیقاتی آرپا (ARPA) متولد شد. نام این موسسه در سال 1972 به دارپا (DARPA) تغییر یافت. موسسه‌ای که پس از حدود 18 سال تاسیس اولین ماهواره موفق آمریکا را طراحی کرد، پس از چندین سال بر روی شبکه‌های کامپیوتری و تکنولوژی‌های ارتباطی تمرکز کرد. گفته می‌شود که این کار با توجه به تهدید شوروی برای منهدم کردن شبکه ارتباطی آمریکا انجام شد.

سال 1962: محققی به نام J.C.R. Licklider رهبری موسسه ARPA را برعهده گرفت. کسی که دولت آمریکا را وادار به استفاده تعاملی از کامپیوترها کرد. وی برای گسترش دامنه تحقیقات و هرچه سریع تر کردن روند آن، تصمیم گرفت که این پروژه (ایجاد شبکه یاد شده) را از حالت سری در آورده و آن را وارد دانشگاه‌ها کند. به این ترتیب این شاخه ARPANET نام گرفت.

سال 1969: اولین IMP ها (وسیله سوئیچینگ پکت داده‌ها) پس از ساخته شدن به چهار نقطه ارسال شدند: دانشگاه کالیفرنیا لوس آنجلس (UCLA)، موسسه تحقیقات استنفورد (SRI)، دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا (UCSB) و دانشگاه یوتا در سالت لیک سیتی (UTAH). این چهار نقطه جغرافیایی به عنوان چهار گره (Node) از شبکه مورد استفاده قرار می‌گرفتند که توپولوژی آن به صورت زیر بود:

توپولوژی اولین شبکه بر مبنای پکت-سوئیچینگ

محقق کامپیوتر، Kleinrock در UCLA و گروهی کوچکی از دانشجویان سعی داشتند که با استفاده از شبکه طراحی شده، عبارت “login” را به کامپیوتر موجود در سمت SRI ارسال کنند. وی در مصاحبه‌ای چنین می‌گوید:

“We set up a telephone connection between us and the guys at SRI…”

Kleinrock: “We typed the L and we asked on the phone, Do you see the L?”

“Yes, we see the L,” came the response.
“We typed the O, and we asked, “Do you see the O.”
“Yes, we see the O.”
“Then we typed the G, and the system crashed”…

“Yet a revolution had begun”…

با اینکه هنگام تایپ کردن حرف G سیستم کرش شده بود ولی واقعاً یک انقلاب در ارتباطات نیز شروع شده بود!
سال 1972: لری رابرت (Larry Roberts) عضوی از موسسه DARPA تصمیم گرفت که این شبکه (ARPANET) را به صورت عمومی به اشتراک بگذارد. این ایده را با Bob Kahn (باب خان!)، عضوی از BBN (که پکت سوئیچنگ‌های MIT را ساخته بودند) در میان گذاشت و تصمیم بر این شد که یک پکت سوئیچینگ و یک رابط پردازشگر ترمینال (TIP) را در هتل هیلتون (Hilton) در شهر واشنگتن گذاشته و به کاربران این امکان را بدهد که با استفاده از آن به شبکه ARPANET متصل شده و از آن در سراسر آمریکا استفاده کنند. پس از آن شبکه اینترنت متولد شد که در سراسر آمریکا مورد استفاده قرار می‌گرفت که بعداً به کل دنیا نیز ارائه شد

منبع :مجموعه وبسایت های شرکت کامتل