اجزا ی اصلی شبکه :

اجزا اصلی یک شبکه کامپیوتری عبارتند از :
1 – کارت شبکه : (NIC- Network Interface Card)
برای استفاده از شبکه وبرقراری ارتباط بین کامپیوتر ها از کارت شبکه ای استفاده می شود که در داخل یکی از شیارهای برد اصلی کامپیوتر های شبکه ” اعم از سرویس دهنده وگیرنده ” بصورت سخت افزاری وبرای کنترل ارسال ودریافت داده نصب می گردد.
2 – رسانه انتقال : (Transmission Medium)
رسانه انتقال کامپیوتر ها را به یکدیگر متصل کرده وموجب برقراری ارتباط بین کامپیوتر های یک شبکه می شود . برخی از متداولترین رسانه های انتقال عبارتند از :

2-1.کابل

کابل زوج سیم بهم تابیده ” Twisted- Pair” ، کابل کواکسیال ” Coaxial” وکابل فیبر نوری “Fiber- Optic” .
2-2. سیستم عامل شبکه  (NOS- NetworkOperating System)
سیستم عامل شبکه برروی سرویس دهنده اجرا می شود و سرویس های مختلفی مانند: اجازه ورود به سیستم “Login” ، رمز عبور “Password” ، چاپ فایل ها ” Printfiles” ، مدیریت شبکه ” Net work management ” را در اختیار کاربران می گذارد.

اکنون اجزای شبکه را باجزئیات بیشتری بررسی می کنیم

اجزای شبکه ساده :

ـ فایل سرور(PS)

ـ ایستگاه کاری(WS)

ـ کارت های شبکه(NIC)

ـ سیستم کابل کشی

ـ منابع و ادوات اشتراکی

    فایل سرور :

سیستم عامل شبکه روی فایل سرور اجرا شده و سرویس های شبکه توسط این دستگاه در اختیار کاربران شکبه قرار داده می شود. این سرویس ها شامل سرویس های ذخیره سازی فایل؛ مدیریت کاربران؛ سرویس های امنیتی و … می باشد.

ایستگاه کاری :

بعد از برقراری ارتباط یک کامپیوتر با شبکه؛ این کامپیوتر یک گره از شیکه را تشکیل داده و به آن Workstation یا Client گفته می شود. یک ایستگاه کاری می تواند کامپیوتری مبتنی بر سیستم عامل Dos؛  اپل مکینتاش؛ سیستم عاملUNIX؛ سیستم عاملOS/2 و یا حتی یک ایستگاه کاری بدون دیسک باشد.

کارت های شبکه:

هر کامپیوتر متصل به شبکه؛ نیاز به یک کارت رابط سخت افزاری برای ارتباط با شبکه دارد. هر کارت شبکه برای یک نوع سیستم شبکه خاص طراحی شده که بعداً بطور مفصل با انواع این سیستم ها آشنا خواهیم شد.

سیستم کابل کشی :

کابل ها؛ محیطی برای برقراری ارتباطات بین فایل سرور و ایستگاههای کاری را فراهم می نمایند. البته درسیستم هایی که از تکنولوژی بدون سیم برای برقراری ارتباطات استفاده می نمایند؛ انتقال توسط امواج رادیویی انجام می شود ونیازی به سیستم کابل کشی نخواهد بود.

منابع و ادوات اشتراکی :

این منابع از ادوات و دستگاههای متصل به فایل سرور؛ نظیر دیسک های نوری؛ چاپگر ها؛ رسام ها و مجموعه ادوات دیگر تشکیل یافته اند که می توانند توسط کلیه کاربران مورد استفاده قرار گیرند.

برای برقراری ارتباط بین دستگاهها در یک شبکه کامپیوتری ناول؛ از کارت های شبکه و سیستم کابل کشی استفاده می شود. امروزه کارت های شبکه گوناگونی از سازندگان مختلف به بازار عرضه می شود؛ ولی انتخاب کارت شبکه باید با توجه به ساختار شبکه انجام گیرد. سه نوع رایج و متداول کارت های شبکه عبارتند از : کارت های آرک نت ( ArcNet) ؛ اترنت (Ethernet ) و توکن رینگ (Token Ring ) .تفاوت این سه کارت در نوع شبکه؛

سرعت و قیمت آنها ست. در سالها ی اولیه ظهور شبکه های کامپیوتری در کارت های شبکه آرک نت واترنت برای برقراری ارتباط از کابل های هم محور و در کارت های توکن رینگ از زوج سیم های به هم تابیده استفاده می شد؛ اما امروزه کارت های شبکه موجود طیف گستردهای از محیط های ارتباطی مختلف را به کار گرفته و برقراری ارتباطات بین ایستگاهها را ساده تر می سازد. با توجه به این امر در طرح ریزی یک شبکه؛ انتخاب کارت باید با توجه به هزینه؛ فواصل کابل کشی و توپولوژی شبکه انجام گیرد.

توپولوژی یک شبکه بیانگر ساختار ارتباطی ایستگاهها و درحقیقت نقشه ای برای سیستم کابل کشی شبکه است. برای برقراری ارتباط بین ایستگاهها سه نوع توپولوژی خطی؛ حلقوی و ستاره ای مورد استفاده قرار می گیرد.

ساختار یک شبکه،توسط توپولوژی شبکه و نحوه دسترسی ایستگاهها تعیین می شود. نحوه دسترسی ایستگاهها به کابل شبکه بر اساس قراردادی که بین ایستگاههای موجود در شبکه حاکم است؛ تعیین می شود و بدین ترتیب کابل شبکه می تواند به عنوان یک گذرگاه مشترک؛ مورد استفاده تمامی ایستگاههای شبکه قرار گیرد؛ در شبکه های با توپولوژی خطی؛ مثل شکبه های اترنت؛ ایستگاههای کاری قبل از ارسال اطلاعات روی کابل؛‌ ابتدا آن را آزمایش می کنند تا از آزاد بودن آن مطلع شوند.

پیغام ارسالی توسط کارت شبکه؛ یک بسته اطلاعاتی است که در سرتاسر طول کابل منتشر می شود. هرگاه شبکه این پیام را شنیده و تنها در صورتی که پیام را مرتبط با خود بیابد، آن را مورد استفاده قرار می دهد. اگر دو گره شبکه بطور همزمان مبادرت به ارسال پیام روی کابل بنمایند، یک تصادم رخ خواهد داد. در این حالت ارسال پیام از سوی هر دو ایستگاه لغو شده و هر کدام به اندازه یک مدت زمان تصادفی صبر نموده و مجدداً به ارسال پیام خواهند پرداخت. بدین ترتیب در شبکه هایی که حجم اطلاعات ارسالی بالا باشد؛ راندمان شبکه کاهش چشمگیری خواهد داشت.

در شبکه های حلقوی برای ارسال پیام از سیستم های token passing  استفاده می شود. در این گونه سیستم ها؛ هر ایستگاه بعد از مشاهده یک token خاص به ارسال پیام روی گذرگاه خواهد پرداخت. در حقیقت token به منزله بلیط یا مجوز موقتی است که به ایستگاه اجازه استفاده از گذرگاه را خواهد داد. زمانی که یک ایستگاه آماده ارسال پیام روی شبکه باشد؛ باید در انتظار آمدن اولین tokenروی گذرگاه باقی بماند. با آمدن اولین token ؛ این ایستگاه می تواند پیام ارسالی خود را توسط گذرگاه انتقال دهد. در زمان ارسال پیام؛ هیچ گونه token روی گذرگاه موجود نبوده و بدین ترتیب هیچ گاه دو ایستگاه کاری بطور همزمان مبادرت به ارسال پیام نخواهند کرد.

سیستم های شبکه را می توان در ابعاد مختلفی پیاده نمود. یک شبکه کامپیوتری ابتدا  می تواند بسیار کوچک باشد و سپس متناسب با نیازهای محیط گسترش داده شود.

روشهای برقراری ارتباطات داخلی شبکه

اگر شبکه ها و یا گروههای مختلف به یکدیگر اتصال داده شوند، کاربران این شکبه ها می توانند منابع شبکه های مختلف را بکار گیرند. اگر این شبکه های ارتباطی از یک نوع توپولوژی و یک استاندارد (نظیر اترنت) استفاده کنند، برقراری ارتباط کار ساده ای خواهد بود. اما در زمان اتصال شبکه های مختلف با استانداردها و توپولوژی های گوناگون نیاز به سخت افزارهای ویژه ای نیز خواهد بود که این ارتباط را برقرار سازند (Connectivity Devices). در این مبحث بطور خلاصه به بررسی چگونگی برقراری ارتباط بین شبکه ها خواهیم پرداخت.

روشهای ارتباطی

Hubs :

هاب ها (Hub) ابزاری هستند در شبکه که برای اتصال یک یا بیش از دو ایستگاه کاری به شبکه مورد   استفاده قرار می گیرد ویک ابزار معمول برای اتصال ابزارهای شبکه است .

Switches:

عملکرد سوئیچ ، همانند هاب است و تمامی کارهای مشابه یک هاب را انجام می دهد با این تفاوت که زمانی که یک کامپیوتر نیازمند مبادله داده با کامپیوتر دیگر باشد ، سوئیچ از مجموعه ای مدارات منطقی داخلی به منظور ایحاد یک مسیر منطقی و اختصاصی بین دو کامپیوتر استفاده می نماید . این بدان معنی است  که دو کامپیوتر بدون نگرانی در خصوص بروز یک تصادم می توانند با یکدیگر داده مبادله نمایند .

Repeaters:

تکرار کننده ها با عمل در لایه فیزیکی، بسته های اطلاعاتی را از یک بخش شبکه به بخش دیگر ارسال می کنند.

Bridges:

پل های ارتباطی برای برقراری ارتباط بین2 یا چند شبکه که می توانند متفاوت نیز باشند به کار گرفته شده و بسته های اطلاعاتی را از یک شکبه به شبکه دیگر ارسال می نمایند.

Routers:

مسیریاب ها عملکردی مشابه با پل های ارتباطی دارند، با این تفاوت که ابتدا آدرس مقصد بسته های اطلاعاتی را مورد بررسی قرار داده و سپس آنها را به مسیرهای مناسب ارسال می نمایند.

B Routers:

این تجهیزات ترکیبی از پل های ارتباطی و مسیریاب را ارایه می نمایند که معمولاً دارای چندین مسیر ارتباطی هستند که تعدادی از آنها می توانند به عنوان پل ارتباطی و تعدادی نیز به عنوان مسیریاب به کار گرفته شوند.

Gateways:

دروازه ها در لایه کاربرد مدل ا اس ای عمل می کنند. کاربرد آن تبدیل یک پروتکل به پروتکل دیگر است. هر هنگام که در ساخت شبکه هدف استفاده از خدمات اینترنت است دروازه ها مقوله های مطرح در شبکه سازی خواهند بود.

این تجهیزات در بالاترین سطح پشته پروتکل عمل می کنند و به سیستم ها و شبکه ها اجازه می دهند تا پروتکل های متفاوت را با یکدیگر مرتبط سازند.

استفاده از هر یک از تجهیزات فوق، وابسته به شبکه یا شبکه هایی است که این تجهیزات را به کار می گیرند. به عنوان مثال سازمانی را در نظر بگیرید که بخشهای آن در طبقات و ساختمانهای مختلف در سطح شهر و یا در سطح یک کشور دارای شبکه های مجزا می باشند. برای ارتباط شبکه هایی که در طبقات مختلف یک ساختمان قرار گرفته اند، می توان از تکرار کننده ها و پل های ارتباطی استفاده نمود. مسیریاب ها با استفاده از مسیرهای ویژه فیبر نوری یا خطوط تلفنی می توانند ساختمانهای مختلف در سطح شهر و یا کشور را به یکدیگر ارتباط دهند. برای برقراری ارتباط بین بخشهای مختلف که از پروتکل های ارتباطی گوناگون استفاده می کنند، باید یک بسته اطلاعاتی از ساختار وابسته به یک پروتکل خاص به ساختار دیگری تغییر شکل داده شود. این تغییرات می تواند توسطGateways ها داده شود.

منبع :مجموعه وبسایت های شرکت کامتل